En xeral, as persoas que padecen fibrosis quística son moi inactivas tanto por deterioración funcional como pola baixa tolerancia ao esforzo e medo á fatiga, razón pola cal tenden a adoptar estilos de vida sedentarios. Por iso, se os principios xerais do adestramento deben aplicarse a calquera persoa, nos enfermos en xeral e nos pacientes con fibrosis quística en particular, requírese unha maior precisión para que a dose de exercicio se adecue á capacidade individual.
- Calquera exercicio, por pouco que sexa, é mellor que non facer nada. O ideal sería un traballo multidisciplinar entre profesionais
- Aínda que o exercicio aeróbico parece ser o máis efectivo para mellorar a función respiratoria, o adestramento de forza muscular e de flexibilidade son complementos necesarios para facilitar as tarefas da vida diaria.
- Os adestramentos a intervalos serán mellor tolerados se padece fibrosis quística en estado avanzado.
- Hidrátese adecuadamente sobre todo se adestra en lugares cálidos e húmidos
- Exercicios de tipo aeróbico. Refírese a aqueles movementos rítmicos e repetidos que involucran grandes grupos musculares. No caso da fibrosis quística en particular, axudan a atenuar a perda da función pulmonar e melloran a calidade de vida. Pode comprobar a intensidade subxectiva do esforzo realizado mediante o Test do Fala. Como norma xeral, se pode falar mentres realiza exercicio físico, estará a traballar con suficiente achega de osíxeno, xa que terá mesmo un pouco de excedente para falar. Se a respiración está moi comprometida e tan só pode articular monosílabos é indicativo de que comeza a ter déficit de osíxeno e debe de baixar a intensidade do esforzo
Test do fala
Exemplos de exercicios aeróbicos son: adestramentos en tapiz rodante (cinta), bicicleta estática, elíptica, subir e baixar escaleiras, bailar, natación, remo, ...
- Exercicios de forza: Son aqueles exercicios que fan traballar aos músculos máis do habitual. As actividades de forza poden ser moi variadas: xogos, exercicios con bandas elásticas (gomas), con pesas ou máquinas de musculación, con cargas lixeiras (mancuernas ou pesas de fabricación caseira, como botellas de auga ou area...) co propio corpo (autocargas), con fitball (balón xigante)...
- Exercicios de coordinación e equilibrio, con material diverso (pelotas, conos, aros, picas, valos...) e en diversas posturas (de pé, a pé manco...), con cambios de ritmo, ...
- Exercicios de flexibilidade (estiramentos). A flexibilidade é a capacidade para realizar movementos de gran amplitude articular grazas á mobilidade das articulacións e á elasticidade da musculatura e os ligamentos. En función do obxectivo da sesión pódese traballar de maneira estática ou dinámica.
e ademais a súa enfermidade asóciase a outras complicacións, consulte ao profesional sanitario para valorar o seu estado funcional e adaptar os exercicios ao seu estado de saúde
- Empeoramento da disnea, da tose, ou incrementa o volume e/ou cambios na cor do esputo, Espere a que pase o momento agudo. Cando cedan os síntomas, retome aos poucos os adestramentos controlando de maneira exhaustiva a saturación de osíxeno e a frecuencia cardíaca ata adquirir a condición física óptima.
- Se expectora sangue, non realice exercicios bruscos, retome o exercicio de intensidade moderada e minimice as toses vigorosas sen control
- Neumotórax. Renove o exercicio de maneira gradual e evite exercicios de resistencia do tren superior e tórax
- Malnutrición: Non deixe de facer exercicio. Desta maneira mellorará a tolerancia ao exercicio e aumentará a masa muscular
- Diabetes: Realice exercicios controlando os niveis de glucemia e leve consigo hidratos de carbono de absorción rápida (zumes naturais sen azucres engadidos, froitas, froitos secos....)
- Enfermidade hepática: Evite os deportes de contacto (boxeo, loita, rugby...) e teña precaución coa intensidade do exercicio e o traballo de forza muscular.
- Deterioración cardíaca: Realice exercicio de intensidade moderada controlando os estados de hipoxia, Valore a necesidade de utilizar osíxeno suplementario
- Incontinencia urinaria: Realice exercicios para tonificar a musculatura perianal, e evite aqueles que supoñan impacto ou hiperpresión abdominal.
- Asma inducida polo exercicio: Incremente o tempo de quecemento e de volta á calma e realice exercicio a unha intensidade que lle permita a entrada de aire polo nariz. Se necesita respirar a través da boca, póñase unha bufanda ou máscara. Leve o inhalador por se o necesita ao terminar o exercicio.
- Transplante pulmonar: Reinice os adestramentos tan pronto como o especialista aconséllelle, e comece con exercicios de flexibilidade e de potenciación da musculatura
Unha sesión de adestramento é o período de tempo durante o cal se desenvolve o programa diario de exercicio físico coas mellores garantías de seguridade para evitar efectos daniños en saúde.Tanto os modelos de adestramento de adultos como os de nenos debe dividirse nas seguintes partes:
- Quecemento. O quecemento inclúe exercicios que se realizan de forma suave e progresiva co obxectivo de preparar ao organismo para posteriores esforzos. A duración do quecemento dependerá da intensidade e duración da actividade posterior, a temperatura, a súa situación clínica, Como norma xeral, pode dedicarlle 5-10 minutos, en función do traballo que vaia a realizar na parte principal da sesión.
- Parte principal. A parte principal é a fase na que se traballa o obxectivo que nos marcamos na sesión de adestramento. Supón a parte da sesión máis longa en canto a duración.
- Volta á calma. A volta á calma é a última parte. A súa finalidade é facer que o organismo alcance de novo un estado o máis próximo ao estado inicial e cre así as condicións adecuadas para a recuperación. Do mesmo xeito que no quecemento, pode dedicarlle entre 5 e 10 minutos